Een prachtige naam, op HDS mochten wij gewoon Fons zeggen. Gewoon was hij echter niet. De leraar Frans van het Aloysius College verbaasde iedereen als hij vertelde niet van Franse chansons te houden. Uit zijn stemgeluid klonk één en al rust en vriendelijkheid. In zijn hockeyspel was hij de bedachtzame speler op het middenveld. Een ware teamspeler, die eind jaren tachtig bij de veteranen aantrad. Toen die te oud werden stapte hij over naar het wat jongere Vet L, om mee te groeien naar LX en LXX. Hij nam deel aan buitenlandse toernooien en coachte en trainde verschillende jongensteams. Een man aan wie elk elftal graag de bierpot overliet, die hij dan in een klein opschrijfboekje nauwgezet bijhield. In de bedrijfscompetitie speelde hij in het Haagse gemeenteteam. Jammer dat het moderne HDS deze Fons niet meer van nabij kende. De oude garde heeft dat genoegen wel gehad. Hij verdient een mooi plekje in onze herinnering.

Veteranen en het Bestuur van HDS.